"Polowanie na hałas w szkole" - projekt edukacyjny

"Polowanie na hałas w szkole" - projekt edukacyjny

Wpisany przez Administrator środa, 07 lutego 2018 18:34

W starożytnych Chinach hałas traktowano jak surową karę. Zarządzenie ministra policji Ming Ti z 211 r. p.n.e. głosiło: "Kto ośmieli się obrażać najwyższego, nie będzie wieszanym, ściętym ani zakutym, lecz skazany zostanie na nieprzerwane słuchanie piszczałek, bicia bębnów i krzyków, aż padnie martwy. Bowiem jest to najbardziej męcząca śmierć, jaką ponieść może człowiek".

Uczniowie klasy 2B pod kierunkiem nauczycielki fizyki zrealizowali projekt edukacyjny, którego celem było zwrócenie uwagi dzieci i dorosłych na problem hałasu w naszej szkole.

W składzie grupy badawczej byli: Katarzyna Żakowska, Katarzyna Zacharska, Amelia Lenartowicz, Nikola Kuzara, Piotr Mosiądz, Kamil Lenartowicz, Filip Młynarczyk, Piotr Łychołat, Jakub Korszyłowski, Grzegorz Kręt i Tomasz Skwarek.

Pomiaru hałasu dokonywano elektronicznym miernikiem natężenia dźwięku (decybelomierz jest jedną z pomocy dydaktycznych wykorzystywanych w szkole). Efektem dwumiesięcznych badań hałasu, najczęściej w czasie przerw międzylekcyjnych (wyjątek stanowią sale gimnastyczne), są poniższe wykresy.

W Szkole Podstawowej i budynku gimnazjum natężenie dźwięku mierzone było na korytarzach w różnych punktach obiektów.W salach gimnastycznych hałas mierzony był w czasie lekcji, a w świetlicy w czasie przerwy obiadowej.

Aby ocenić wyniki badań i wyciągnąć należyte wnioski trzeba było zebrać sporo informacji na ten temat.

Hałasem określa się każdy niepożądany dźwięk, który może być uciążliwy albo szkodliwy dla zdrowia.
Skutki oddziaływania hałasu na organ słuchu zależą przede wszystkim od poziomu ciśnienia akustycznego hałasu i czasu narażenia.
Ciśnieniem akustycznym „p" nazywamy niewielkie zmiany ciśnienia (w stosunku do ciśnienia atmosferycznego) powstające w powietrzu pod wpływem rozprzestrzeniających się w powietrzu drgań. Jednostką miary ciśnienia akustycznego jest Pascal [Pa]. Im większa jest amplituda drgań źródła dźwięku i zarazem cząsteczek powietrza, tym większe jest ciśnienie akustyczne. Dźwięki o większym ciśnieniu akustycznym odbierane są przez człowieka jako głośniejsze, na przykład: szept - 0,0003 Pa, odkurzacz - 0,05 Pa, młot pneumatyczny – 10 Pa.Wartość ciśnienia odniesienia przyjęto równą 20 μPa czyli ciśnieniu najsłabszych dźwięków jakiej jest w stanie usłyszeć człowiek.
W praktyce oznacza to, że dźwięk o ciśnieniu 20 μPa ma poziom ciśnienie akustycznego równy 0 dB, a np. dźwięk o ciśnieniu 2 Pa ma poziom równy 100 dB.
Szkodliwy efekt oddziaływania hałasu na słuch zależy od wielkości energii akustycznej docierającej do uszu człowieka, a zatem od poziomu ciśnienia akustycznego hałasu i czasu jego oddziaływania.

Poziomu hałasu dzieli się na pięć grup:

• poniżej 35 dB (cicha muzyka) - odgłosy nieszkodliwe dla zdrowia, ale mogą być denerwujące;
• 35-70 dB (np. nowoczesny samochód małolitrażowy) - odgłosy powodują zmęczenie;
• 70-85 dB (np. uszkodzony kran) - wpływają na zmniejszenie wydajności pracy;
• 85-130 dB (np. silnik samolotu) - powodują liczne schorzenia, uniemożliwiają rozmowę na małą odległość;
• powyżej 130 dB - taki hałas powoduje trwałe uszkodzenie słuchu, wywołuje drgania organów wewnętrznych.

Z naszych pomiarów wynika, że w szkole mamy hałas (średnio 75- 93 dB), który negatywnie oddziałuje na narząd słuchu uczniów i nauczycieli, zakłóca odbiór i rozumienie mowy. Jako czynnik uciążliwy i stresujący powoduje u wszystkich stany rozdrażnienia, zmęczenia, brak koncentracji uwagi, a w konsekwencji ma negatywny wpływ na efektywność procesu uczenia się i nauczania. Innymi konsekwencjami uszkodzenia słuchu są problemy w ocenie głośności dźwięków, utrata zdolności rozróżniania wysokości dźwięku oraz ograniczenia zdolności określania kierunku dochodzenia dźwięku. Zdolność do wykonywania prac umysłowych zmniejsza się pod wpływem hałasu o ok.60%.

Kto jest w stanie osiągać maksymalnie dobre wyniki w nauce w takich warunkach?
W naszej szkole spędzenie przerwy międzylekcyjnej w hałasie nie relaksuje, lecz niszczy zdrowie.

We wszystkich klasopracowniach budynku gimnazjalnego jest potężny pogłos. Nie trzeba specjalnych urządzeń, aby go usłyszeć. Obniżenie czasu pogłosu, jak i obniżenie natężenia niepożądanych dźwięków, ma istotny wpływ na jakość odbioru dźwięku w pomieszczeniu, w tym komunikatów głosowych. Mówiąc obrazowo, im czas pogłosu krótszy, tym dźwięk mniej zniekształcony falami odbitymi, a więc wyraźniejszy, czystszy.
Najbardziej skutecznym sposobem na skrócenie czasu pogłosu jest pokrycie ścian i sufitów – z natury twardych, odbijających dźwięk – materiałami dźwiękochłonnymi.
Typowe materiały dźwiękochłonne: waty bawełniane, waty szklane, żużlowe, filce, materiały włókiennicze, wyprawy porowate.

WNIOSKI

1. Natężenie dźwięku w szkole trzeba bezwzględnie zmniejszyć.
2. Należy opracować długoterminowy plan obniżania hałasu.
3. Dzieci, młodzież i dorośli powinni mieć przydzielone zadania, z których będą się wywiązać.
4. Władze Gminy muszą dojrzeć problem i pomóc nam uporać się z nim.

CO MOŻE ZOSTAĆ ZROBIONE

(Realny wpływ na poprawę warunków akustycznych w placówkach oświatowych ma obowiązująca od 2015 roku norma PN-B 02151-4 „Akustyka budowlana. Ochrona przed hałasem w budynkach". Określa ona parametry akustyczne pomieszczenia tak, aby przebywanie w nim było komfortowe.)

1. Zamontowanie sufitów dźwiękochłonnych może znacząco poprawić komfort nauki w szkole, a co za tym idzie skuteczność przyswajania wiedzy. Dobrze zaaranżowane sale lekcyjne są o kilka, a nawet kilkanaście decybeli cichsze niż te, w których nie zastosowano materiałów dźwiękochłonnych.
2. Powołanie „strażników ciszy" w klasach, którzy za pomocą ustalonych znaków będą przypominać zapominalskim kolegom o niehałasowaniu .
3. Przygotowanie przez uczniów i umieszczenie w widocznych miejscach w szkole znaków:
   • promujących ciszę i zakazujących hałasu
   • zakazujących biegania podczas przerw na korytarzach
4. Pilnowanie przez nauczycieli, aby uczniowie przestrzegali zasad zgodnych z regulaminem szkoły i ponosili stosowne konsekwencje za ich łamanie.

Opracowane przez
uczestników projektu z kl.2B gimnazjum wraz z Aliną Szpiech